KRETA: AGIOS NIKOLAOS czyli GRECY ZASKOCZENI PRZEZ DESZCZ

Do Agios Nikolaos wstąpiliśmy pomiędzy zwiedzaniem dwóch stanowisk archeologicznych- Lato oraz Gourni.  Niestety okazało się, że Muzeum Archeologiczne, które podobno posiada zbiory ustępujące tylko tym zgromadzonym w Heraklionie, było nieczynne i nie wiadomo kiedy remont zostanie zakończony. Jak nam powiedziano w Informacji turystycznej- może za 2 lata [czyli w 2016], ale pewnie nie…… 

Postanowiliśmy trochę połazić po miasteczku. Daleko mu do Chani czy Rethymonu, ale uroku nie można Agios Nikolaos odmówić. Szczególnie malowniczo wygląda jezioro Voulismeni z zacumowanymi kolorowymi kutrami oraz kawiarniami i tawernami na brzegu. Niestety mimo końcówki sezonu wolnego nie brali naganiacze z kawo- i jadłodajni. Byli wyjątkowo natarczywi, a atakowali często dwójkami. Kiedy do kolejnych panów dołączyła jeszcze pani i wspólnie niemal wciągali mnie do tawerny, nie wytrzymałam i z ust mych wymknęło się ciche, ale jednak! Przekleństwo. Niestety było to ogólnie znany wyraz w niektórych językach oznaczający zakręt….. Naganiacze na chwilkę zamilkli, nieco zdezorientowani zastanawiając się zapewne o jaki zakręt mi chodzi, ale już po chwili błysk zrozumienia rozświetlił im oczy i …. zaczęli jedno przez drugie pokrzykiwać: dzień dobry! Tania kawa! Pyszna musaka! – myślałam, że ze wstydu wskoczę do tego jeziora!

Przy kutrach urzędowały koty- piękne, rozpieszczone przez turystów, ale i trochę szalone tak jak ów Rudy, który polował na rybki widoczne w czystej wodzie. Tak go poniosło, że prawie wpadł do jeziora i tylko dzięki kociej ekwilibrystyce kąpiel jednak go ominęła.

Drugą- jak się okazało!- atrakcją był … niespodziewany deszczyk. Padało przez chwilę, ale dość mocno, nawet temperatura odczuwalnie spadła, tzn. było 25 stopni, a nie 30 :-)  Deszcz zaskoczył właścicieli knajpek co najmniej jak śnieg polskich drogowców. Stoliki, kanapy, krzesła mokły, nie było żadnych rezerwowych zadaszeń, nikt nie usiłował wnieść ich do środka. I w ten sposób najlepsze miejscówki nad jeziorem odpadły, a kelnerzy reagowali co najwyżej wzruszeniem ramion….. 

Udało nam się znaleźć tawernę, gdzie nie było naganiaczy i mogliśmy w spokoju poczytać wystawione na zewnątrz menu, a kelner tylko rzucił nam Kalimera. Podejrzewam, że po prostu nie miał czasu na rozmowę, bo sam jeden obsługiwał cały lokal- stoliki ustawione po dwóch stronach ulicy. Jedzenie jak jedzenie- duże porcje, ale soulvaki raczej mdłe. W tawernie urzędował niebywale asertywny kot- potrafił wskoczyć nie tylko na kolana, ale i na stół. Uwielbiam te czworonogi, jednak jedzenie z jednego talerza z obcym kotem nie zachwycało mnie. Też byłam asertywna i kot został stanowczo wyproszony. Za chwile był z powrotem, choć skakać już nie próbował.  

Po powrocie do Kato Gouves nasz host z airbnb- Alexandra przekazała nam informację dnia- padał deszcz! Była taka podekscytowana, bo we wrześniu tutaj nigdy nie pada, to przecież Kreta! No przecież! Ach- Grecja! 

HISTORIA

Burzliwe koleje losu i historii spowodowały, że na pierwszy rzut oka nie widać bogatej historii jaka posiada Agios Nikolaos. [jak chyba każde miejsce na Krecie!]. Początkowo było portem wspomnianego wcześniej miasta Lato [III w p.n.e.] i funkcje te pełniło nawet w czasach okupacji tureckiej. Po drodze byli jeszcze Wenecjanie i Genueńczycy, którzy zapisali się zmianą nazwy miejscowości na San Nicolae, która to nazwa zachowała się po dziś dzień, tyle, że w języku greckim i oznacza Świętego Mikołaja. Włoską genezę ma także nazwa zatoki, nad którą leży miasto. Mirambello było pierwotnie określeniem twierdzy jaka stała na wzniesieniu i słynęła z pięknych widoków. Kilkakrotnie miasto ulegało zniszczeniu min z powodu trzęsienia ziemi [1303] czy złupienia przez piratów [1537], ale decydującym ciosem była wojna Wenecji z Turcją. Oblężenie poważnie zniszczyło miasto, a dzieła dopełnili sami Włosi, którzy nie chcąc oddawać wrogowi twierdzy wysadzili ją w powietrze. Imperium Osmańskie nie troszczyło się o Agios Nikolaos i miasto szybko opustoszało. Dopiero w 1870r Turcy zgadzają się na ponowne zasiedlenie miasta przez przybyszy ze Sfakii oraz Kritsy. Agios Nikolaos utrzymuje się z handlu, a także dostrzega szanse w zarabianiu na turystach i jako pierwsze na Krecie otwiera dla nich hotel w 1965r.